pipo" treintje "
“Ik kan er moeilijk mee stoppen”
Het bouwen van decors, illusies en eyecatchers. Dingen zelf bedenken en uitvoeren. Dat doet Cock uitsluitend in zijn vrije tijd en met zo goedkoop mogelijke materialen, het liefst gratis. Het vereist geduld om niet direct iets uit te voeren en te kopen, want anders is het voor hem geen ‘sport’ meer.
Cock begon in 1980 als decorbouwer bij het amateurtheater. Na 25 jaar kleine decortjes, bouwde hij diverse decors voor amateurmusicals. Toen was het tijd voor twee jaartjes rust. Daarna bouwde hij voor het bedrijf waar hij werkt een stuk van een vliegtuig, de cockpit, na. Later werd dit als oefenobject voor de politie en leger gebruikt. Tussendoor maakte hij een Egyptisch decor voor een amateurclub, dat later gedeeltelijk werd overgenomen door de Efteling. Een jaar geleden was het tijd voor een prinsessen bed. Dat werd weggegeven aan een klein meisje, die er natuurlijk dolblij mee was.
Maar dit waren ‘nagemaakte’ dingen. Objecten die iemand al eens gemaakt had in die vorm. Ook toen kwamen er al vele verzoeken om dit nogmaals te maken. Zelfs tweepersoonsvarianten of een wieg in die vorm. Maar ja, dan móet het en zit er een deadline aan. En dat maakt het voor Cock minder leuk.
Dus werd het tijd om zelf weer eens wat te bedenken. Hij begon met het maken van een houten autootje, die ook weggegeven zou worden. Het werd een soort hoogslaper, want boven op de laadruimte is een bed gemaakt. Maar tijdens het project ontstond het idee om er een aanhangertje achter te bouwen en vervolgens alles onder een zelfbedachte carport te plaatsen. Alles in een soort van Disney-achtige, speelse look. “Zo ontstond iets wat eigenlijk niet bij elkaar hoort, maar als geheel toch wel wat uitstraalt, al zeg ik het zelf.”, aldus Cock
Maar het originele project liep uit de hand. Zover zelfs, dat het al niet meer geschikt was voor kinderen. De gewaagde, uitstekende koplampen, voorzien van 12 Volt verlichting, een autoradio, T Ford claxon en andere, kwetsbare accessoires maken het meer een object dat geschikt is voor bijvoorbeeld een tentoonstelling of showroom. Ook de kolommen werden voorzien van speelse 220 volt lantaarns. “Ik bleef er gedurende het bouwen ook contant mee bezig.”, stelt Cock, “Wat kan mooier, groter, leuker. Want dat blijft een kenmerkende eigenschap van mij: eenmaal ergens mee begonnen kan ik er moeilijk mee stoppen.”
Nu, na 370 uren erg leuk werk, heeft Cock toch besloten om er geen park en bankjes omheen te bouwen en een punt achter dit ‘treintje’ te zetten. Hij kijkt alweer vooruit: “Op naar een volgende uitdaging… of wil ik het eigenlijk niet meer kwijt?”
Fotogalerij: pipo" treintje "
